Γράφει: Ρείζοπούλου Ιωάννα, Οικογενειακή Ψυχολόγος
Οι γονείς των παιδιών της α΄ δημοτικού αγωνιούν για την μετάβαση των παιδιών τους στο δημοτικό σχολείο, φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ούτως ή άλλως η πρώτη εγγραφή στο δημοτικό σχολείο αποτελεί ορόσημο για όλη την οικογένεια. Αλλά αυτή η σχολική χρονιά είναι ιδιαίτερη και μοναδική καθώς προστίθεται και η αγωνία της διαχείρισης και προστασίας όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας από τον κορωνοϊό. Οπότε τα συναισθήματα των γονέων είναι συγκεχυμένα και οι γονείς των μικρών μαθητών, ενδεχομένως να αντιμετωπίζουν διλήμματα.
Πόσο έτοιμος/ η είμαι ως γονέας να αυτονομήσω το παιδί μου;
Μπορώ να αντιμετωπίσω το νέο ξεκίνημα με κατανόηση και αισιοδοξία; Ή μήπως φοβάμαι και γίνομαι πιο προστατευτικός από ποτέ, λόγω των ειδικών συνθηκών που βιώνει όλη η ανθρωπότητα;
Είναι απόλυτα κατανοητές αυτές οι αγωνίες των γονέων και δεν υπάρχει μια σαφής απάντηση, καθώς κάθε οικογενειακό σύστημα είναι μοναδικό, με εξατομικευμένες συνθήκες σχέσεων και παραμέτρων.
Οι γονείς, ωστόσο χρειάζεται να έχουν υπόψη τα άπειρα ευεργετικά οφέλη του σχολείου και να καταφέρουν να προετοιμάσουν τα παιδιά ώστε να φοιτήσουν στο δημοτικό σχολείο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η φοίτηση στο σχολείο, μέσα από τις σχέσεις αλληλεπίδρασης με συμμαθητές και εκπαιδευτικούς, συνδράμει στην προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών, τονίζοντας περισσότερο την ψυχοσυναισθηματική διάσταση της μαθησιακής διαδικασίας. Στο σχολείο, πέρα από απόκτηση γνώσεων, οι μαθητές κοινωνικοποιούνται, καλλιεργούν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, μαθαίνουν τον τρόπο να κάνουν φίλους, να συνεργάζονται και περνούν δημιουργικά τον χρόνο τους. Τα παιδιά στο σχολείο είναι ευτυχισμένα και πιο ολοκληρωμένα.
Έτσι αποτρέπονται πολλά προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως πολύωρη ενασχόληση με το διαδίκτυο, καθιστική και μονότονη ζωή, απομόνωση, σχολική άρνηση, παιδική κατάθλιψη κ.α.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους H. Omer & R. Omer «Κατά την διάρκεια μια κρίσης χρειάζεται να επιδιώκουμε τη διατήρηση και την αποκατάσταση της λειτουργικής, διαπροσωπικής και προσωπικής συνέχειας σε ατομικό, οικογενειακό και κοινοτικό επίπεδο». Κι αυτές οι “συνέχειες” αποκαθίστανται μέσω της επανασύνδεσης των μαθητών με την σχολική ζωή.
Τα παιδιά αποκτούν και πάλι την ιδιότητα του μαθητή και την αίσθηση ταυτότητας. Επιστρέφουν σε μια κανονικότητα διαμορφώνοντας ένα δομημένο, καθημερινό πρόγραμμα με ρυθμό και νόημα. Επιστρέφουν σε παλιές καλές συνήθειες κι ευχάριστες ρουτίνες που τους δίνουν προβλεψιμότητα και επομένως αίσθηση ασφάλειας και σταθερότητας. Αλληλεπιδρούν και πάλι με τις ομάδες των συνομηλίκων τους, καθώς επανασυνδέονται με την ευρύτερη σχολική κοινότητα. Έτσι ενδυναμώνεται ο συναισθηματικός δεσμός μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών.
Έτσι γίνεται απόλυτα κατανοητό ότι, αν ο γονιός νιώθει αμφιθυμικά συναισθήματα για την φοίτηση του παιδιού του στο σχολείο, αν δηλαδή φοβάται ή δυσκολεύεται να αποχωριστεί το παιδί του, εκείνο το διαισθάνεται και ενδεχομένως να επιδείξει άγχος, δυσκολίες προσαρμογής κι έλλειψη συνεργασίας.
Πέρα από την γονεϊκή στάση, άλλοι παράγοντες που καθορίζουν την ομαλότητα της μετάβασης από το σπίτι στο σχολείο είναι η ηλικία του παιδιού, το αν εμφάνισε ή όχι άγχος αποχωρισμού από τους γονείς του σε προηγούμενα σχολικά περιβάλλοντα, η προσωπικότητά του και οι γενικότερες συνθήκες του οικογενειακού περιβάλλοντος (π.χ. πρόσφατη γέννηση άλλου παιδιού, εργασιακή αλλαγή, διαζύγιο, πένθος, κ.α). Άλλος ένας επιβαρυντικός παράγοντας είναι οι επιβεβλημένες συνθήκες προστασίας που θα πρέπει να τηρούνται από όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Ένα παιδί που είναι έτοιμο να πάει στην Α΄ δημοτικού δεν χρειάζεται να διαθέτει ακαδημαϊκές γνώσεις. Πιο σημαντική είναι η ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη τη δεδομένη χρονική στιγμή, ώστε το παιδί να ξεκινήσει ομαλά το σχολείο. Πιο συγκεκριμένα, παιδιά που έχουν αναπτύξει ασφαλή συναισθηματικό δεσμό με τους γονείς τους, νιώθουν ασφάλεια και καταφέρνουν να επιδείξουν εμπιστοσύνη όταν εκτίθενται σε νέα περιβάλλοντα. Έτσι, δείχνουν ευελιξία και προσαρμοστικότητα στο νέο σχολικό περιβάλλον διαμορφώνοντας μια θετική στάση απέναντι σε αυτό.
Επίσης είναι σημαντικό το παιδί, ξεκινώντας το δημοτικό να έχει μάθει να αυτοεξυπηρετείται πλήρως και να είναι αυτόνομο. Δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης (π.χ. σωστό πλύσιμο των χεριών) διδάσκονται τα παιδιά σε όλη τη διάρκεια του νηπιαγωγείου αλλά παράλληλα οφείλει να τις καλλιεργεί συνεχώς και η οικογένεια, αναθέτοντας ευθύνες κατάλληλες για την ηλικία του παιδιού. Το ίδιο συμβαίνει και με την έννοια της αυτονομίας: ο γονιός καλείται να σταματήσει να κάνει για το παιδί του ό,τι μπορεί να κάνει το ίδιο μόνο του. Έτσι, του διδάσκει την υπευθυνότητα και του μαθαίνει να βασίζεται στις δικές του δυνάμεις.
Άλλες χρήσιμες δεξιότητες για την έναρξη του δημοτικού είναι να μπορεί το παιδί να κάθεται σε μια καρέκλα για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, συγκεντρωμένο ακολουθώντας οδηγίες και κανόνες. Επίσης, οι γονείς οφείλουν να θέτουν όρια στις επιθυμίες των παιδιών τους, γιατί έτσι τους διδάσκουν την αντοχή στην ματαίωση. Οι γονείς παράλληλα καλλιεργούν τις κοινωνικές δεξιότητες των παιδιών τους, με το να τους μαθαίνουν κανόνες καλής συμπεριφοράς, καλώντας φίλους στο σπίτι, διδάσκοντας έτσι γραπτούς κι άγραφους κανόνες της επικοινωνίας και της φιλικότητας. Σε αυτές τις διεργασίες βοηθά το παιχνίδι, π.χ. μέσα από επιτραπέζια παιχνίδια δείχνεις στο μικρό παιδί πώς να συνεργάζεται με συνομηλίκους του, πώς να περιμένει τη σειρά του και πολλά άλλα. Είναι πολύτιμο μάθημα ζωής για τα παιδιά να μάθουν να συνυπάρχουν αρμονικά με άλλα παιδιά ώστε να ξεπερνούν σταδιακά την φάση του εγωκεντρισμού.
Οι γονείς των παιδιών της Α΄ δημοτικού καλούνται λοιπόν, αυτή την χρονική εποχή να υποστηρίξουν το παιδί τους, ώστε να βιώσει το λιγότερο δυνατό άγχος κατά την μετάβαση από το πιο τρυφερό πλαίσιο του νηπιαγωγείου στο “μεγάλο σχολείο”. Ορίστε μερικοί τρόποι διευκόλυνσης της διαδικασίας:
Πρακτικές οδηγίες για τους γονείς:
Οδηγίες για τις ειδικές συνθήκες της πανδημίας:
Εύχομαι λοιπόν καλή προσαρμογή στα φετινά πρωτάκια μας που ξεκινούν ένα ταξίδι, το οποίο σηματοδοτεί την αρχή μιας σπουδαίας διαδικασίας αυτονόμησης κι ωρίμανσης!
Βιβλιογραφικές Αναφορές:
- Χατζηχρήστου Χρυσή, Λαμπροπούλου Αικατερίνη & Αδαμοπούλου Ειρήνη, (2020), “Βασικά θέματα Ανάπτυξης και προσαρμογής των παιδιών: Ψυχική Ανθεκτικότητα”, connecting4caring.gr
- Gottman John, (2011), “Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών”, Aθήνα, Πεδίο
- H. Omer & R. Omer, “Η αρχή της συνέχειας: πώς μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά στον καιρό του κορονοϊού”, https://www.haimomer-nvr.com/blog
Η ψυχολόγος Ρεϊζοπούλου Ιωάννα
M.Sc in counselling & Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
τηλέφωνα επικοινωνίας: κιν.6936595114
Η Ιωάννα Ρεϊζοπούλου μοιράζεται 8 συμβουλές για να το πετύχεις!
Με ποιον τρόπο;
Η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός και η ισχυρή συναισθηματική σύνδεση είναι τα θεμέλια μια καλής σχέσης, και μια καλή σχέση είναι το θεμέλιο μιας ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής.
Αυτοί αποφασίζουν για θέματα διατροφής, ύπνου, παιχνιδιού, σχολείου κ.α. Καλό είναι να ασχολούνται περισσότερο με την πρόληψη των προβλημάτων, παρά με την διόρθωση. Προσπαθούν να θέτουν ένα δίκαιο σύστημα πειθαρχίας, με αγάπη και όρια, χωρίς να υπερπροστατεύουν τα παιδιά ή να τα περιορίζουν. Στόχος τους είναι εξερεύνηση και η σταδιακή αυτονόμηση των παιδιών να γίνονται με ασφάλεια!
Χωρίς αναμονή ανταπόδοσης, δηλαδή άνευ όρων! Δείχνουν στοργή προς τα παιδιά τους, τόσο λεκτικά όσο και με σωματική επαφή (αγκαλιές, χάδια, φιλιά). Γνωρίζουν πόσο ευεργετικό είναι το θετικό άγγιγμα και το ξεχωρίζουν από το ακατάλληλο άγγιγμα.
Παράλληλα θέτουν προσδοκίες και στόχους, ανάλογα με την ηλικία τους. Χρειάζεται να καθοδηγούν τα παιδιά, μέσα από την θέσπιση κανόνων, που δίνονται με στοργικό τρόπο. Τα παιδιά δεν κινδυνεύουν από την πολλή αγάπη. Κινδυνεύουν από έλλειψη ορίων, από υπερβολική επιείκεια, από πολύ αυστηρά-άκαμπτα όρια ή/ και από υλικά αγαθά που χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατα της αγάπης.
Δηλαδή ακούνε με γνήσιο ενδιαφέρον τις ανησυχίες των παιδιών τους, χωρίς να σπεύδουν να τους δώσουν λύσεις. Προσπαθούν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από την οπτική των παιδιών τους. Αυτό το καταφέρνουν μέσω της δεξιότητας της ενεργητικής ακρόασης. Αφουγκράζονται και καθρεφτίζουν τα συναισθήματα των παιδιών τους. Δεν τα κατακρίνουν, αντίθετα τα επικυρώνουν με σεβασμό και διακριτικότητα, διατηρώντας πάντα ανοιχτό το κανάλι της επικοινωνίας και του συναισθηματικού δεσμού!
Μέσα από το παιχνίδι και τον κοινό οικογενειακό χρόνο είναι πολύτιμες εμπειρίες ψυχικής σύνδεσης! Η φυσική παρουσία και ενεργητική εμπλοκή των γονέων είναι αυτονόητη στην καθημερινή ζωή του παιδιού, στις δραστηριότητες των παιδιών, είτε είναι αθλητικές και ψυχαγωγικές, είτε σχολικές και κοινωνικές εκδηλώσεις. Είναι σημαντικό για το παιδί να νιώθει τη γονεϊκή παρουσία και στήριξη!
Επιδιώκουν να παρέχουν καθημερινά με τη στάση τους, ένα συνεκτικό σύστημα αξιών όπως τη συνεργασία, την υπομονή, την ευγένεια, τον σεβασμό στους άλλους, την πίστη στον εαυτό τους!
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ξεχνάνε άλλους ρόλους και αγαπημένες ασχολίες τους. Αυτή η στάση της προσκόλλησης μακροπρόθεσμα βλάπτει την σχέση γονέα -παιδιού.
Έτσι, προτείνεται στους γονείς να δείχνουν ευρύτητα και να καλλιεργούν και άλλες πτυχές του εαυτού τους, καθώς τα παιδιά έχουν ανάγκη από χαρούμενους και ξεκούραστους γονείς! Επομένως οι γονείς έχουν υποχρέωση προς τους ίδιους, αλλά και προς τα παιδιά τους, να αγαπάνε τους εαυτούς τους και να τους φροντίζουν, κατά τον ίδιο τρόπο που φροντίζουν και τα παιδιά τους. Έτσι αποτελούν ένα θετικό πρότυπο για τη δική τους ενήλικη ζωή!
Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι βοηθητικό οι δυο γονείς, να έχουν συμφωνήσει σε κάποιες θεμελιώδεις αξίες περί γονεϊκότητας. Όμως, ακόμη κι όταν διαφωνούν μεταξύ τους, να μπορούν να αλληλοϋποστηρίζονται και να λύνουν τα διαφορές τους με ήπιους τρόπους και κατά προτίμηση, όχι μπροστά στα παιδιά.
Τέλος, βοηθά τους γονείς να αποδεχθούν την ατελή τους φύση, ενώ παράλληλα να διατηρούν το δικαίωμα να μαθαίνουν από τα λάθη τους, και να παραμένουν ανοιχτοί στη γνώση καλλιεργώντας συνεχώς τις δεξιότητές τους.
πηγή : Project Parenting
Συνεχίζονται μέχρι την Παρασκευή 24/9/2010 οι εγγραφές για τα μαθήματα της Νοηματικής Γλώσσας, που πραγματοποιούνται στο Εθνικό Ίδρυμα Κωφών, παράρτημα Θεσσαλονίκης.
Κομνηνών 86,( Τέρμα Πανοράματος ) 552 36
Πανόραμα
Τηλ. : 2310.342.121
Η εξομολόγηση μιας μητέρας, που σίγουρα θίγει ένα πολύ καίριο θέμα!
.....Οπως οι περισσότερες μάνες αυτιστικών παιδιών, η Αδα πιστεύει ότι τα έχει κάνει όλα λάθος. Ή έστω ότι τα έκανε λάθος για πολλά χρόνια. Ο Γιάννης διαγνώστηκε στη Σιγκαπούρη, όπου τότε ζούσε με τον σύζυγό της. Είχαν πάει στους ειδικούς γιατί το παιδί στα δύο του χρόνια, δεν είχε ακόμα μιλήσει. «Το καλό είναι ότι στο εξωτερικό σού τα λένε μπαμ και κάτω. “Είναι αυτιστικός, τελεία”.
"Θα ήθελα να ρωτήσω, αν κάποιος που έκανε το τεστ Παυλίδη, και έκανε κανονικά τις επισκέψεις, αν είδε κάποιο αποτέλεσμα, έστω και μετά από χρόνια".
Απαντήστε μας κλικ εδώ